Wycieczkę rozpoczynamy w Wysocicach, u stóp jednego z najcenniejszych zabytków regionu – romańskiego kościoła św. Mikołaja. Przy kościele znajduje się parking. Przez Wysocice prywatni przewoźnicy kursują niezbyt często, dlatego najlepszym rozwiązaniem będzie dotarcie do punktu startowego wycieczki własnym samochodem.

Romański kościół w Wysocicach stanowi pewnego rodzaju unikat. Ufundowany na przełomie XII i XIII wieku, do dnia dzisiejszego praktycznie niewiele się zmienił i zachował swoją pierwotną postać. Spoglądając na wysocicki kościół możemy dostrzec jedną z ważniejszych cech romańskiej architektury, tzn. addycyjność brył. Elementy budynku – nawa, wieża, prezbiterium i absyda – to proste bryły geometryczne, zestawione ze sobą z wyraźnym zaznaczeniem granic. W górnej części wieży znajdują się biforia – charakterystyczne dla architektury romańskiej dwudzielne, arkadowe okienka. Do wnętrza kościoła prowadzi romański portal, ukryty obecnie w dobudowanej kruchcie. Przestrzeń pomiędzy samym wejściem a archiwoltą portalu wypełnia tzw. tympanon, w centralnej części przedstawiający postać Chrystusa. Po jego lewej stronie przedstawiono dwie klęczące postacie, zaś po prawej – scenę Bożego Narodzenia. Warto zwrócić uwagę na woła i osiołka przy żłóbku z Dzieciątkiem.

Ścieżka rowerowa przebiega wzdłuż parkingu, a następnie prowadzi na północny zachód przez pola uprawne. Koło cmentarza skręcamy w prawo, po czym od razu w lewo. Wkrótce dojeżdżamy do Ściborzyc i skręcamy w lewo na główną drogę prowadzącą do Imbramowic. Po niespełna 3 km dojeżdżamy do klasztoru norbertanek, położonego po lewej stronie. Na wysokości klasztoru, przy drodze, stoi zabytkowa kapliczka słupowa, murowana z czerwonej cegły. W tym miejscu ścieżka rowerowa skręca w lewo, warto jednak podjechać główną drogą jeszcze 1 km, aby zobaczyć zabytkowy kościół parafialny św. Benedykta Opata.

Obecny murowany kościół pochodzi z 1735 roku. Został zbudowany na miejscu wcześniejszej świątyni z początków XIII wieku. Do wnętrza prowadzi oryginalny, barokowy portal. Ten nieduży kościół o harmonijnej bryle stoi na niewielkim wzniesieniu. Otacza go XVIII-wieczny mur, w który włączone są budynki dzwonnicy i kostnicy (pokryte ciekawymi gontowymi, łamanymi dachami) oraz budynek dawnej stróżówki.

Do klasztoru norbertanek wracamy tą samą drogą i zjeżdżamy na obszerny parking położony przy klasztorze.

Jeden z najstarszych w Polsce żeńskich klasztorów. Został ufundowany na początku XIII wieku przez biskupa Iwona Odrowąża, przy wsparciu jego wuja komesa Imbrama. (Od jego imienia pochodzi nazwa miejscowości – do XIV wieś nosiła nazwę Dłubnia) Pierwsze norbertańskie mniszki przybyły do Imbramowic ze Zwierzyńca pod Krakowem. Na przestrzeni wieków losy klasztoru były dosyć burzliwe. W 1710 roku groźny pożar strawił zarówno zabudowania klasztoru, jak i drewniany kościół z dzwonnicą oraz część biblioteki, z cennymi zbiorami rękopisów. Klasztor udało się podnieść z ruiny, m.in. dzięki wysiłkom ówczesnej ksieni Zofii Grotównie, która odbudowę klasztoru powierzyła znanemu i cenionemu architektowi Kacprowi Bażance. Z tego okresu pochodzi dzisiejszy kościół klasztorny świętych Piotra i Pawła.

Mimo wielu represji ze strony zaborców, które spadły na klasztor w kolejnych stuleciach, a także toczących się wojen, konwent norbertanek szczęśliwie przetrwał. Do najcenniejszych zabytków klasztoru należy m.in. otaczany czcią obraz „Pana Jezusa Cierpiącego” (nieznanego autora) oraz „Madonny w girlandzie” autorstwa Jana Bruegla Starszego.

Po zwiedzeniu klasztoru kierujemy się dalej ścieżką rowerową wzdłuż klasztornych murów. Ok. 250 m za mostem na Dłubni dojeżdżamy do małego skrzyżowania. Ścieżka podąża dalej na zachód, my jednak odbijamy w lewo, na wschód, w wąską asfaltową uliczkę. Znowu jedziemy wzdłuż klasztoru, tym razem po jego południowej stronie. Wkrótce docieramy do Małyszyc. Na pierwszym skrzyżowaniu skręcamy w lewo – nieopodal, tuż przy rzece, położony jest zabytkowy młyn.

Jeden z wielu młynów, które niegdyś ciągnęły się wzdłuż Dłubni. Położony jest pomiędzy głównym korytem rzeki a prawobrzeżną młynówką. Jest to dosyć dużych rozmiarów, pięciokondygnacyjny budynek, murowany, z kamienia wapiennego. Obecny budynek młyna najprawdopodobniej pochodzi z okresu międzywojennego. Jest dobrze zachowany i zadbany. Znajduje się na terenie prywatnym, obok budynku mieszkalnego. Można go jednak oglądać z zewnątrz – jest bardzo dobrze widoczny z drogi.

Lewobrzeżny dopływ Wisły. Jej źródła znajdują się we wsi Jangrot (gmina Trzyciąż), położonej na zachód od Imbramowic. Przepływa m.in. przez Imbramowice, Wysocice, Raciborowice, Michałowice i Batowice, oraz przez północno-wschodnią część Krakowa. Do Wisły uchodzi w okolicach Mogiły. Ma dosyć kręte koryto, szczególnie malownicze na odcinku między Wilczkowicami a Iwanowicami. W ostatnich latach coraz popularniejsze stają się spływy kajakowe Dłubnią.

Wracając warto zatrzymać się w Ściborzycach, aby obejrzeć źródło „Jordan”. Zejścia do źródła musimy wypatrywać około 750 m za tabliczką drogową „Ściborzyce”. Od głównej drogi, po prawej stronie odbiega wąska ścieżka prowadząca do źródła. Do Wysocic powracamy tą samą drogą.

Jedno z najpiękniejszych źródeł na terenie doliny Dłubni, o niezwykle przejrzystej wodzie. Woda wydobywa się ze szczelin skalnych pod ciśnieniem, stąd na dnie źródła widać wyraźne pulsowanie. Woda ma stałą, niską temperaturę. W misie źródłowej widać resztki drewnianego stelaża, pochodzącego z czasów, kiedy w źródle przechowywano żywność. Źródło ma status pomnika przyrody nieożywionej.