Sucha Góra

W Polichtach przy Domu Kultury należy wybrać drogę ze znakami zielonego szlaku pieszego i dojechać aż do lasu. Przy tablicy Nadleśnictwa Gromnik, zapraszającej na spacery i odpoczynek, można zostawić auto, oczywiście jeśli nie trwają prace leśne. Kolejna tablica informuje o tym, że chodzenie po stosach i mygłach* – jak czarodziejsko by to nie brzmiało – grozi śmiercią lub kalectwem. Warto pamiętać o odpowiednim obuwiu (możliwe błoto) i zabezpieczeniu przed komarami. W okresie jesiennym przyda się nożyk i koszyk na grzyby!

Kierujemy się ku widocznej przy krańcu lasu drewnianej rzeźbie sowy, która kiedyś dźwigała drogowskaz Centrum Edukacji. Dziś, wraz z innymi dziełami lokalnego artysty Stanisława Sochy z Faściszowej, współtworzy tajemniczo-baśniową aurę tego niezwykłego zakątka. Droga, którą tu dojechaliśmy, wkrótce się urywa, więc można śmiało powiedzieć, że jesteśmy w miejscu lokalnego końca świata, gdzie pogórzański diabeł mówi dobranoc. 

Tymczasem na dzień dobry dostajemy prezent – punkt widokowy, z którego roztacza się panorama Pogórza Rożnowskiego. Typowy krajobraz pogórzański to poprzecinana drogami i potokami mozaika wąskich prostokątów pól uprawnych, pastwisk, łąk, sadów i niewielkich skrawków lasów (tzw. przylasków). Dzięki tablicy żółtej ścieżki kulturowo-geologicznej „Pod kurhan” dowiemy się, jakie szczyty widzimy w oddali (m.in. Jamną, pasmo Rosulca czy Styr, gdzie utworzono ciekawy rezerwat leśno-krajobrazowy). 

*mygła – stos długiego drewna okrągłego, ułożonego w tę samą stronę, czyli grubsze końce po jednej stronie, z ponabijanymi czerwonymi płytkami z numerami.