Dojeżdżamy do miejsca, gdzie u stóp gór Groń Jana Pawła II, Gancarz, Leskowiec, Madahora i Potrójna rozłożyła się wieś Rzyki. Zamieszanie onomastyczne jest tu ogromne! Wyobraźcie sobie, że Rzyki dawniej nazywały się Rzeki, a jeszcze wcześniej Nowa Wieś. Góra Potrójna ma dwa, a nie trzy wierzchołki, jak można by przypuszczać, a w ogóle dawniej nazywała się Czarny Groń. Gdybyśmy mogli użyć wehikułu czasu, by poznać historię Rzyk, to przenieślibyśmy się najpierw do XVI wieku, kiedy to „na surowym korzeniu w lesiach gęstych”, jak pisano w pierwszej w dziejach miejscowości lustracji z 1564, zaczęła rosnąć osada, a pierwsi mieszkańcy zajmowali się głównie wypasem owiec i kóz. Przywędrowali tutaj z daleka, a niezaludniona, pełna lasów i hal Kotlina Rzycka zachęciła ich do hodowli zwierząt. Z czasem zaczęli pojawiać się kolejni, a każdy nowy osadnik, który przybywał do Rzyk, otrzymywał na własność kawałek lasu (zarębek), pod warunkiem, że wcześniej go wykarczował. Spacerując po wsi, natrafiamy na uroczy kościół pw. św. Jakuba z 1796 roku, do którego budowy zużyto około 100 000 cegieł! Liczne potoczki i strumienie spływają w tym miejscu z gór i tworzą rzekę Wieprzówkę. Można się domyślać, że to właśnie od nich pochodzi nazwa Rzyki, używana w przeszłości wymiennie z Rzeki. Zamiana litery „e” na „y” nastąpiła pod wpływem dialektu małopolskiego, używanego w tym regionie. A teraz obieramy kierunek na kompleks wypoczynkowy Czarny Groń.