Pałac Wodzickich

Plantami, a następnie ulicami Reformacką i św. Marka dochodzimy do usytuowanego na rogu ulic wczesnoklasycystycznego Pałacu Wodzickich, gdzie w 1896 roku, na drugim piętrze, zaczęło działać świeżo utworzone I Prywatne Gimnazjum Żeńskie. Prawdziwą rewolucją było to, że jego program nauczania odpowiadał gimnazjom męskim, co pozwalało absolwentkom na podejście do matury, a po jej zdaniu umożliwiało ubieganie się o przyjęcie na studia. Zarówno w utworzenie gimnazjum, jak i w jego działalność ogromnie zaangażowane było małżeństwo Bujwidów, uczęszczały do niego również ich córki.

Szkoła przenosiła się kilkakrotnie, by w końcu osiąść na stałe w 1904 roku we własnym budynku przy ulicy Wolskiej 13 (obecnie Piłsudskiego). Rok później, w wyniku narastającego wśród nauczycieli i założycieli konfliktu ideowego – duże kontrowersje wywoływały postacie nauczycielek, Stefanii Sempołowskiej, Marceliny Kulikowskiej czy Heleny Witkowskiej, o dość radykalnych poglądach i jawnie okazywanej bezwyznaniowości – nastąpił rozłam wewnątrz placówki. Od progresywnej, „bujwidowskiej” szkoły odłączyło się gimnazjum im. Królowej Jadwigi, prowadzące edukację „w duchu religijnym i narodowym”, które obrało za swoją siedzibę Pałac Spiski przy Rynku Głównym.