Z placu Na Groblach udajemy się pod budynek magistratu, mieszczący się w Pałacu Wielopolskich, zakupionym i odrestaurowanym przez Gminę Miasta Krakowa w 2 poł. XIX wieku. Tutaj, w sali posiedzeń Rady Miejskiej, w dniach 20‒23 października 1905 roku odbywały się obrady I Zjazdu Kobiet Polskich (pierwszego oficjalnego, bo trzy poprzednie organizowano nieoficjalnie, nielegalnie i w konspiracji). Wzięło w nim udział ponad dwieście uczestniczek z różnych miast, z wszystkich trzech zaborów. W tych październikowych dniach w Krakowie nie ograniczono się jedynie do debatowania, lecz zorganizowano także Zgromadzenie Ludowe, demonstrację na rzecz przyznania kobietom praw wyborczych oraz wiec. W trakcie zjazdu Kazimiera Bujwidowa wygłosiła referat o potrzebie reformy oświaty – wychodząc z założenia, że tylko dobra edukacja zbuduje nowe, lepsze społeczeństwo, żądała szkoły demokratycznej, bezpłatnej, uczącej krytycznego myślenia i traktującej uczniów podmiotowo. Podczas innej dyskusji wystąpiła z postulatem stworzenia organizacji walczącej o prawa polityczne kobiet (co ziściło się dwa lata później w Warszawie, gdzie powstał Związek Równouprawnienia Kobiet Polskich). Walka o równouprawnienie kobiet była stale obecna w działalności Bujwidowej. Dopominała się o nie na szczeblu samorządowym i krajowym, angażowała się w akcje przedwyborcze, udzielała na wiecach, demonstracjach i na łamach czasopism. Słynne stało się jej wystąpienie w Krakowie z 1908 roku, kiedy przemawiała obok Marii Konopnickiej i Marii Dulębianki, domagając się przyznania kobietom czynnego i biernego prawa wyborczego do Sejmu Krajowego. Sama określała pierwsze dziesięciolecie XX wieku jako „najgorętszy okres walki o prawa kobiety”.