Las Mogilski jest pozostałością prastarej puszczy, która kiedyś porastała te tereny. Choć zajmuje powierzchnię zaledwie 24 ha, jest niezwykle urokliwym miejscem. Możemy tam spędzić długie godziny, obserwując jego mieszkańców. Sporo tu dzięciołów, poszukujących pożywienia na tutejszych dębach, wiązach i jesionach. Najłatwiej wypatrzyć dzięcioła dużego ‒ pięknego ptaka o czarno-białym upierzeniu z czerwonym podogoniem, a u samca dodatkowo z czerwoną czapeczką. Dzięcioły to nie jedyne ptaki przemieszczające się po pniach drzew w poszukiwaniu owadów. Robią to również pełzacze przypominające kuleczkę z wydłużonym, ostrym dzióbkiem oraz barwne, niebiesko-rdzawe kowaliki z czarnym, przechodzącym przez oczy paskiem, nadającym im nieco zbójecki wygląd. Jest to jedyny spośród naszych ptaków, który potrafi przemieszczać się po pniu głową w dół. Las pełen jest dźwięków o każdej porze roku i doby, a jednymi z najpiękniej śpiewających w nim ptaków są nieśmiałe rudziki o pomarańczowordzawej twarzy i piersi. O zmierzchu, tuż przed tym, jak zapadnie zupełna ciemność, głośno odzywają się drozdy śpiewaki, często siedząc na samym czubku drzewa. A w zimowe i wiosenne noce możemy tu usłyszeć tęskne pohukiwanie puszczyka.