Kwitnąca anatomia

Gdy w marcu lub kwietniu stopnieją śniegi i do ziemi dotrą ciepłe promienie wiosennego słońca, najpierw nieśmiało, a stopniowo coraz liczniej zaczynają rozkwitać pierwsze kwiaty.

Jedną z pierwszych jest miodunka ćma. Należy ona do tzw. hemikryptofitów (podobnie jak kolejne opisane tu gatunki). Hemikryptofity to rośliny, których pąki zimujące umieszczone są na pędach tuż przy powierzchni gleby. Zimą przed niskimi temperaturami chronione są przez liście (żywe i obumarłe) oraz pokrywę śnieżną. Niewielka miodunka jest niezwykle urokliwa. Na tej samej roślinie występują kwiaty w różnych kolorach: młode są różowoczerwone, a starsze czerwonofioletowe. Łacińska nazwa miodunki to Pulmonaria – płucnica. Jest to bowiem roślina lecznicza, mająca korzystny wpływ na drogi oddechowe.

A skoro już mowa o roślinach, których nazwy nawiązują do anatomii człowieka, to w tym samym czasie, kiedy kwitnie miodunka, pojawia się również śledziennica skrętolistna. Jej niepozorne, żółtozielone kwiaty są samopylne, choć czasem roślina korzysta z usług ślimaków. Śledziennica była wykorzystywana przy leczeniu śledziony – wskazuje na to również łacińska nazwa Chrysosplenium (splenos to śledziona). Wciąż stosuje się ją w leczeniu chorób śledziony, wątroby i układu limfatycznego.

Na tym nie koniec – według wielu jedna z najpiękniejszych roślin wczesnej wiosny, przylaszczka pospolita, to po łacinie Hepatica nobilis. Nazwa pochodzi od hepar – wątroby, do której kształtem nawiązują liście przylaszczki. W Zimnym Dole w wielu miejscach wzdłuż szlaku obserwujemy skupiska jej pięknych, niebieskich kwiatów.