Rezerwat Kornuty nie leży w Magurskim Parku Narodowym, ale przylega bezpośrednio do jego granicy. Chociaż został powołany do życia w 1953 roku, jego początki sięgają jeszcze okresu międzywojennego. W tym okresie mieszkańcy Bartnego prowadzili w tym miejscu wypas, a teren był bezleśny. Potężne skały były bardzo dobrze widoczne, a i z nich roztaczała się szeroka panorama na Beskid Niski. Już w latach 30. uznano to miejsce za warte objęcia ochroną, a największym jego walorem były wychodnie skalne o fantazyjnych kształtach. To wtedy dostrzeżono w kamieniach inną wartość niż dostarczanie surowca. Obudziły one w ludziach troskę o dziedzictwo przyrodnicze tego regionu do tego stopnia, że obszar, na którym obecnie znajduje się rezerwat, został wykupiony z rąk prywatnych przez gorlicki Oddział PTT z przeznaczeniem na utworzenie obszaru chronionego. W czasach, kiedy Bartne było jednym z najbardziej znanych ośrodków kamieniarskich na Łemkowszczyźnie, a masyw Magury wykorzystywany był pastersko, taka decyzja była jaskrawym przejawem zmiany perspektywy w patrzeniu na przyrodę. Co takiego dostrzegli nasi poprzednicy w tych kamieniach? Czym poruszyły ich serca?