Wstęp
Kasyno oficerskie
Idąc dalej ulicą Siedleckiego, dochodzimy do Hali Targowej. Mijamy ją, przecinamy ulicę Grzegórzecką, przechodzimy pod wiaduktem i zaraz za nim skręcamy w ulicę Morsztynowską. Doprowadzi nas ona do ulicy Zyblikiewicza, którą kierujemy się w stronę skrzyżowania z ulicą Westerplatte. Tutaj na rogu znajduje się neorenesansowy budynek kasyna oficerskiego z końca XIX wieku, projektu Tomasza Prylińskiego.
W budynku tym w sezonie 1946/47 działał teatrzyk Zrzeszenia Autorów Tygodnika „Przekrój” o wdzięcznej nazwie „Siedem Kotów”. Założony został przez Mariana Eilego i Janinę Ipohorską, którzy zapewniali mu również oprawę plastyczną: Eile odpowiedzialny był za scenografie, Ipohorska za kostiumy. Ten pierwszy powojenny kabaret specjalizował się w purnonsensie i grotesce. Konferansjerem był tam Jerzy Waldorff, scenariusze pisał Konstanty Ildefons Gałczyński, oprawę muzyczną zapewniała Anda Kitschman. Na scenie występowałi zaś m.in.: Ludwik Sempoliński, Helena Grossówna, Hanna Bielicka czy Irena Kwiatkowska, dla której Gałczyński stworzył postać Hermenegildy Kociubińskiej. Inicjatywa ta, choć krótkotrwała, miała duże znaczenie dla rozwoju powojennego kabaretu i utorowała drogę takim zjawiskom, jak młodsza o dekadę Piwnica pod Baranami – notabene w początkach działalności szeroko promowana na łamach „Przekroju”.