Ekoton

Idziemy coraz wyżej, a las się przerzedza, pojawiają się inne gatunki drzew, coraz więcej tu krzewów i terenów otwartych. Takie miejsce, w którym jedno siedlisko przechodzi w inne, nazywamy ekotonem. Ekotony charakteryzują się dużą bioróżnorodnością, często większą niż same sąsiadujące ze sobą siedliska. Spotykamy tu bowiem zarówno gatunki charakterystyczne dla lasów, jak i te typowe dla terenów otwartych, oraz takie, które preferują właśnie strefę przejściową. Rosnące tu dzikie róże i śliwy tarniny przywabiają wiele ptaków: ich i kolczasty i ciernisty gąszcz zapewnia bezpieczeństwo pisklętom, a jesienią i zimą owoce dostarczają pokarmu. Tarnina zakwita już w kwietniu, tworząc piękne białe obłoki wyraźnie odcinające się od ciemnej ściany lasu. Nieco później, w maju i czerwcu, pojawiają się białe i różowawe kwiaty dzikiej róży.

Od kwietnia rozlega się tu piękny śpiew kapturki, która wtedy wraca z zimowiska. Nazwa tej pokrzewki wywodzi się od „czapeczki” – czarnej na głowie samca, a czerwonej na głowie samiczki. W pobliskich brzozach gniazduje niepozorny piecuszek, którego głos przypomina melodyjny śmiech. Jeszcze wcześniej niż kapturka i piecuszek przy granicy lasu śpiewa dzwoniec, który często zimuje w Polsce. Jego piosenkę możemy usłyszeć już wtedy, gdy ziemię wciąż otula śnieg – wystarczy, że dni stają się dłuższe, a słońce mocniej przyświeca.