Dokładnie naprzeciwko kina Kijów mieścił się Krakowski Zakład Witrażów, Oszkleń Artystycznych i Fabryka Mozaiki Szklanej S.G. Żeleński. Sekcja mozaik, kierowana przez świetnego artystę z Włoch, działała prężnie i według ówczesnej prasy wykonywano tu kompozycje dorównujące weneckim. Pierwszą z nich zobaczymy tuż za rogiem. Secesyjna kamienica, jedna z ostatnich realizacji przy tej ulicy (wówczas Wolskiej), należała do ziemianina Zygmunta Jaxy Małachowskiego. Fakt ten miał być jasny dla każdego znawcy heraldyki – wejście do budynku zdobi kamienny portal z motywem pawi, nad którym znajduje się mozaikowa wizytówka utytułowanych właścicieli. Herb po lewej (lew z głową i skrzydłami orła na czerwonym tle) to Gryf należący do pana domu. Herb po prawej (krzyż nad gwiazdą w polu błękitnym) to Denis, którym pieczętował się ród pani domu. Znawca dawnych herbarzy z pewnością odnajdzie tu wiele charakterystycznych motywów o tak tajemniczych nazwach jak „labry” (coś w rodzaju postrzępionych liści wychodzących spod hełmu). Pod samą płytą balkonu widnieje sygnatura Henryka Uziembły, znakomitego i wszechstronnego projektanta witraży i mozaik. À propos weneckich mozaik, którym krakowskie miały dorównać… Po przejściu na drugą stronę ulicy Piłsudskiego znajdziemy się w miejscu, gdzie kiedyś krzyżowały się ze sobą dwa ciągi wodne: Rudawa i Młynówka Królewska. Nad samym brzegiem stał dworek, na tyle malowniczy, że komuś skojarzył się z Wenecją, i tak już zostało: ulica do dziś nosi nazwę Wenecja. Co więcej, pod numerem 1 znajdziemy kamienicę ozdobioną piękną złotą mozaiką z godłem Wenecji – skrzydlatym lwem Świętego Marka.