Naprzeciw dąbrowskiej synagogi zlokalizowany jest cmentarz żydowski założony przez pierwszych żydowskich osadników w Dąbrowie pod koniec XVII wieku. Znajduje się na nim około 150–200 macew upamiętniających dąbrowskich Żydów. Po lewej stronie od wejścia stoi także wybudowany w 1991 roku ohel, który chroni nagrobki trzech ważnych postaci: Mordechaja Dawida z Dąbrowy (zm. 1843 r.), ucznia „Widzącego z Lublina” i założyciela dąbrowskiej dynastii cadyków, jego syna Józefa (zm. 1876 r.) oraz Mojżesza Eliakima, syna Izraela Elimelecha z Żabna (zm. 1917 r.). W centrum cmentarza znajduje się też zbiorowa mogiła 800 Żydów zamordowanych przez Niemców podczas II wojny światowej. Po wojnie wzniesiono tutaj symboliczne pomniki dla upamiętnienia ofiar Zagłady. Jeden z nich jest poświęcony 180 ostatnim Żydom dąbrowskim zamordowanym w tym miejscu przez nazistów 22 lipca 1944 roku. Na drugim pomniku wymieniono 28 znanych nazwisk zamordowanych osób. W 1993 roku przewieziono na cmentarz odnalezione w okolicach macewy, których Niemcy użyli do wybrukowania lokalnej siedziby Wehrmachtu (obecnie w budynku tym mieści się liceum) oraz do prac budowlanych w Dąbrowie i okolicach. W 1995 roku na cmentarzu pochowano ostatniego religijnego Żyda Dąbrowy Tarnowskiej – Samuela Rotha, który aż do śmierci prowadził tu prywaty dom modlitwy.