Wycieczkę rozpoczynamy przy stacji PKP w Lubaszowej. Najłatwiej dostać się tu koleją lub pozostawić samochód na pobliskim parkingu. Ze względu na znaczne deniwelacje terenu i strome podejścia wycieczka jest krótka, lecz wymagająca. Na tej trasie znajdują się liczne atrakcje przyrodnicze i historyczne a sama wędrówka pozwala podziwiać walory widokowe Pasma Brzanki i Pogórza Ciężkowickiego. Ze stacji kolejowej udajemy się czarnym szlakiem w kierunku Źródła św. Antoniego.

Źródło w postaci obłożonej piaskowcowymi kamieniami studni ma średnicę ok. 4 metrów. Jest jednym ze źródeł Rostówki – cieku uchodzącego do potoku Szwedka. Na jednym z brzegów studni znajduje się figura św. Antoniego. Przez wiele lat było wykorzystywane jako źródło wody pitnej.

Kontynuując wędrówkę czarnym szlakiem docieramy do zabudowań Nowicjatu Redemptorystów, którego historia sięga czasów międzywojennych. Pierwotnie była to kilkukondygnacyjna, drewniana willa, którą w 1953 r. strawił pożar. W miejscu dawnego budynku w 1956 r. powstał nowy, murowany obiekt, który początkowo był przeznaczony jako miejsce wypoczynkowe dla kleryków, a obecnie znajduje się tam nowicjat.

Spacerując po wzniesieniu, na którym znajduje się budynek można podziwiać lokalny krajobraz oraz przyklasztorny park.

Pasmo Brzanki obfituje w miejsca o wyjątkowych walorach widokowych. Jednym z takich miejsc jest położona na południowo-zachodnich zboczach Pasma Brzanki Polana Morgi. Z tego miejsca rozpościerają się piękne widoki na Pogórze Ciężkowickie, Pogórze Rożnowskie, Beskid Niski, Beskid Wyspowy, przy sprzyjających okolicznościach pogody można dojrzeć odległe szczyty Tatr. Ze względu na pozostawianie łąk ugorem, niewykaszanie pastwisk oraz zarastanie krzewami i drzewami Polana Morgi stopniowo traci swoje walory widokowe. Proces wkraczania zbiorowisk roślinnych na tereny, które niegdyś były użytkowne rolniczo nazywany jest sukcesją wtórną.

Za Polaną Morgi kierujemy się żółtym szlakiem na wschód ku Skałce w okolicach Burzyna.

Na terenie Parku Krajobrazowego Pasma Brzanki znajduje się kilka interesujących form skałkowych m.in. Skała Borówka, Ostry Kamień, Rysowany Kamień. Na stoku powyżej miejscowości Burzyn znajduje się kolejna z nich. Jest to skała zbudowana z piaskowca. Historia tych skał sięga około 65 mln lat kiedy to teren dzisiejszych pogórzy karpackich pokrywało morze, do którego rzeki nanosiły zerodowany materiał okruchowy. Z naniesionych pokładów piasku postały piaskowce budujące tutejsze formy skałkowe.

Kontynuujemy wędrówkę we wschodnim kierunku. Obowiązkowym punktem wycieczki jest zdobycie Brzanki. Wzniesienie porośnięte jest bukowym lasem, a jeden z dwóch jego wierzchołków oznaczony jest kamieniem oraz geodezyjnym znakiem pomiarowym.

Pasmo Brzanki obejmuje ciąg wzniesień przekraczających 500 m n.p.m. usytuowanych pomiędzy dolinami rzeki Białej i Wisłoki. Osobliwa rzeźba terenu ma swoje odzwierciedlenie w budowie geologicznej. Zbudowany w większości ze skał piaskowcowych masyw Pasma Brzanki jest dużo bardziej odporny na erozje niż flisz karpacki zalegający na znacznym obszarze Pogórza Ciężkowickiego. Wyższe niż na Pogórzu Ciężkowickim wzniesienia, większe spadki terenu, niższa średnia roczna temperatura powietrza oraz wyższe opady sprawiają, że region ten posiada cechy pasma górskiego. Najwyższym wzniesieniem Pasma Brzanki jest znajdująca się w województwie podkarpackim, tuż za granicami Parku Krajobrazowego Pasma Brzanki Góra Liwocz (562 m n.p.m). Dwuwierzchołkowy masyw Brzanka jest drugim pod względem wysokości szczytem regionu. Wysokości wzniesień to 536 m n.p.m. i 534 m n.p.m.

Poniżej szczytu, na wysokości 477 m n.p.m. znajduje się wieża widokowa. Do punktu startowego wracamy tą samą trasą.

Położona na południowo-wschodnim zboczu wzniesienia Brzanka w Jodłówce Tuchowskiej wieża ma wysokość 24 metrów. Z jej platform rozpościerają się przepiękne widoki na południową część Pogórza Ciężkowickiego charakteryzujące się wyjątkowo malowniczą mozaiką pól, łąk oraz lasów. Przy sprzyjających warunkach pogody możemy z niej dostrzec pasma Beskidów, a nawet Tatr. Pod wieżą widokową można odpocząć w wiacie lub rozpalić ognisko na placu pod wieżą.