Pierwszy odcinek przemierzony po Wiślanej Trasie Rowerowej wieńczy śluza Smolice na Wiśle. Powstała ona w 2003 roku, jest najmłodszą śluzą umożliwiającą żeglugę między Krakowem a Oświęcimiem. Na tym dystansie mierzącym 90 kilometrów różnica poziomu wody wynosi aż 30 metrów, stąd stwierdzono konieczność wybudowania śluzy. Oprócz funkcji gospodarczo-transportowej (transport towarów, m.in. węgla) śluza umożliwia przemieszczanie się chociażby turystom.

W jaki sposób działa śluza? Przede wszystkim umożliwia żeglugę na określonym odcinku mimo różnicy poziomów wody między dwoma punktami. Kiedy statek podpływa do komory śluzy, jej przegroda jest otwarta, a przegroda naprzeciw zamknięta. Komora z otwartą przegrodą (i statkiem) jest zamykana, a następnie, w zależności od sytuacji, woda jest wpuszczana do komory lub z niej wypuszczana. Gdy poziom wody w komorze oraz na tzw. kanale wylotowym się wyrówna, wrota się otwierają, a statek może opuścić śluzę i wyruszyć w dalszy rejs.

Po przejechaniu prawie ośmiu kilometrów WTR natrafimy na miejscowość Mętków. W niej porzucamy trasę wzdłuż Wisły, by w dalszej części wyprawy odwiedzić kilka innych miejsc w okolicy. W tym celu opuszczamy WTR: nie skręcamy za nią w lewo, lecz jedziemy prosto do wsi. Rondo pokonujemy na przestrzał, za znakiem kierującym na zabytkowy kościół.

Kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej leży na sporym i zadbanym terenie zielonym. Wybudowano go w 1771 roku w miejscowości Niegowić nieopodal Bochni, a do Mętkowa trafił w latach 1972–74. Do charakterystycznej dla stylu podkarpackiego konstrukcji zrębowej wykorzystano drewno modrzewiowe. We wnętrzu kościoła ujrzymy trzy ołtarze barokowe, barokową ambonę i chrzcielnicę oraz zabytkowe stacje drogi krzyżowej wraz z malowidłami na ścianach naw bocznych. Obok kościoła usytuowana jest dzwonnica razem z kaplicą św. Józefa; konstrukcja ta była wykonana na wzór zabytkowej dzwonnicy z Niegowici, a prace ciesielskie realizowali górale ze Spisza. Obiekt jest częścią małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Po odwiedzeniu kościoła naszym następnym celem będzie skansen w Wygiełzowie. Powracamy na drogę, którą przyjechaliśmy, i kierujemy się nią dalej prosto. Po około 900 metrach skręcamy w lewo w ul. Wilczak, by po kolejnych kilkuset metrach dojechać do ul. Brzozowej. Na tym skrzyżowaniu skręcamy w prawo. Czeka nas teraz piękny trzykilometrowy odcinek Drogą Babicką przez urokliwy las, skąd na pewno niejeden grzybiarz wrócił z pełnym koszykiem zdobyczy. Napotkane po trzech kilometrach skrzyżowanie z drogą nr 780 przejeżdżamy na wprost, jedziemy dalej 750 metrów (podziwiając widok na wzgórze zamku Lipowiec z lewej strony), po czym skręcamy w lewo w ul. Orzeszkowej przy pierwszych zabudowaniach miejscowości Babice. Następnie skręcamy ponownie w lewo w drugą z kolei przecznicę, ul. Konopnickiej, i w pierwszą w prawo, ul. Zamkową. Przecinamy, jadąc prosto, główną drogę nr 781 w Babicach, pokonujemy na odcinku 140 metrów podjazd, by wreszcie skręcić w lewo na babicki deptak – ul. Parkową. Zauważymy tu też znak kierujący do skansenu.

Obecnie na terenie skansenu – Nadwiślańskiego Parku Etnograficznego – znajduje się 25 drewnianych budynków. Możemy tam zobaczyć m.in. zagrody chłopskie z sadami i ogródkami, inne budowle prezentujące nadwiślańską architekturę, a także dawne pracownie rzemieślnicze oraz kościół z dzwonnicą, który jest najstarszym obiektem na terenie muzeum. Wszystkie te elementy znajdują się na przestronnym terenie, liczącym ponad pięć hektarów. Nadwiślański Park Etnograficzny eksponuje kulturę Krakowiaków Zachodnich, czyli mieszkańców miejscowości na zachód od Krakowa na obu brzegach Wisły. Charakterystyczne elementy miejscowego budownictwa to m.in. konstrukcje zrębowe, szpary pomiędzy balami uszczelniane mchem lub słomą, a następnie malowane na biało bądź niebiesko, czy też dachy czterospadowe kryte strzechą.

Wracamy ze skansenu niebieskim szlakiem rowerowym, na skrzyżowaniu z drogą nr 780 jedziemy prosto i docieramy do wsi Włosień, gdzie przy przystanku autobusowym nie skręcamy zgodnie ze szlakiem w ul. 3 Maja, lecz podążamy prosto ul. Piastowską. Po niecałym kilometrze wjedziemy w malowniczy las, a za około 240 metrów po prawej stronie drogi wypatrujmy tablicy informującej o znajdującym się tutaj cmentarzu cholerycznym.

W 1855 roku sąsiednią miejscowość Rozkochów oraz okolice dopadła epidemia cholery, która trwała niespełna miesiąc. Z mogiły upamiętniającej to tragiczne wydarzenie dowiemy się, iż w jej wyniku zmarło 15 osób z miejscowości Rozkochów, Jankowice, Olszyny i Kwaczały. Miejsce to znajduje się w lesie, przy drodze z Babic do Rozkochowa. Krzyża cholerycznego możemy nie zauważyć z drogi, gdyż mogiła mieści się około 150 metrów od niej, warto więc bacznie się rozglądać, pokonując ten odcinek drogi.

Kontynuujemy jazdę przez las asfaltową drogą i po chwili dojeżdżamy do Rozkochowa. Naszym oczom od razu ukazuje się kapliczka na środku skrzyżowania, a także kościół. Jeśli chcemy zobaczyć do dziś zamieszkałe prawdziwe chaty w stylu krakowskim (takie jak zwiedzaliśmy w skansenie), skręcamy w lewo w ul. Kopernika. Po lewej stronie, za mostkiem, można już rozglądać się za tymi malowniczymi domami; przy jednym z nich oczarują nas także ozdobne ule (warto zapytać gospodarzy o miód na sprzedaż!).

Następnie wracamy pod kapliczkę i tym razem jedziemy prosto (kościół po lewej ręce, kapliczka po prawej) w ul. Babicką. Przez chwilę podążamy czerwonym szlakiem rowerowym i skręcamy za drogowskazem do wsi Źródła (2,5 kilometra). Odcinek ten pokonamy wąską drogą asfaltową wśród malowniczego terenu Łąk Kwaczalskich oraz wzdłuż wałów. Przez ten magiczny nadwiślański zakątek dojeżdżamy do skrzyżowania przy pierwszych zabudowaniach Źródeł. Jedziemy prosto, po lewej mijamy kapliczkę oraz tablicę upamiętniającą Kornela Morawieckiego. Przy placu zabaw kierujemy się lekko w prawo, mijając po prawej przystanek autobusowy. Przecinamy drogę prostopadłą i zmierzamy dalej prosto, aż trafimy na czerwony szlak rowerowy, który doprowadzi nas do ul. Relaksowej w Okleśnej, gdzie skręcimy w prawo na parking.

Trasa liczy około 33 kilometrów i nadaje się na całodzienną rodzinną przejażdżkę. Oprócz całkowicie bezpiecznej Wiślanej Trasy Rowerowej wiedzie bocznymi drogami o małym natężeniu ruchu samochodowego. Znajdziemy na niej odpoczynek wśród nadwiślańskiej przyrody, a także odkryjemy urok spokojnych podkrakowskich wsi.