Idąc dalej na północ, dotrzemy do jednego z najniezwyklejszych zamków w Polsce. O jego wyjątkowości nie decyduje słabo zachowana architektura, lecz koncept. Zamek, wzniesiony przez Kazimierza Wielkiego, nie był tylko budowlą obronną i administracyjną, lecz także pomnikiem. Jego nazwa (w XIV w. „Oczecz”) w oczywisty sposób odnosi się do Władysława Łokietka, zarazem potwierdzając, że w ojcowskiej legendzie tkwi ziarno prawdy. Kazimierz ufundował swojemu ojcu także okazały nagrobek w krakowskiej katedrze, ale wzniesienie ojcowskiego zamku należy do najoryginalniejszych sposobów upamiętnienia zmarłej osoby w skali średniowiecznej Europy. Z tamtych czasów do dziś zachowały się fragmenty wieży bramnej tkwiące w dzisiejszej budowli oraz położona w najwyższym punkcie wzgórza obronno-reprezentacyjna wieża wzniesiona z precyzyjnie obrobionych ciosów białego wapienia, niestety, znacznie obniżona w XIX w. Prawie nic nie pozostało natomiast z domniemanego pałacu we wschodniej części. W wieży bramnej obejrzeć można niewielką ekspozycję prezentującą dzieje zamku.