Wędrując przez nieistniejącą już wieś Świerzowa Ruska, można odnieść wrażenie, że nie jest ona do końca pusta. Przy drodze, wzdłuż której rozciągała się ta łemkowska miejscowość, co chwilę odnajdujemy ślady obecności człowieka. Prawie wszystkie z nich zachowane zostały w kamieniach. Na uwagę zasługują przede wszystkim potężne krzyże i kapliczki, które stawiano dla upamiętnienia ważnych wydarzeń w życiu wsi lub rodziny. W Świerzowej przy drodze znajduje się siedem kamiennych krzyży, z których najwyższy mierzy 465 cm. Został on wykonany przez świerzowskich kamieniarzy Iwana i Jurka Babiaków, którzy postawili go w 1883 roku na swoim podwórku. I chociaż podwórka ani kamieniarzy już nie ma, to krzyż znajduje się tam do dnia dzisiejszego. Cały czas widoczne są również dobrze zachowane kamienne piwniczki, w których przechowywano żywność. Ich półkoliste sklepienia były budowane z klinujących się płaskich kamieni. Piaskowiec był w okolicy powszechnie dostępnym materiałem, z tego względu wsie otaczające masyw Magury słynęły z kamieniarzy, a budowle, o których trwałość troszczono się szczególnie, powstawały właśnie z tego surowca. Takie wykorzystanie lokalnych zasobów było dobrze przemyślane. Kamień był tutaj tym zasobem, który wpływał na życie całej społeczności. Do dzisiaj budzi pamięć o mieszkańcach Świerzowej Ruskiej, którzy wpletli go nierozerwalnie w swoje życie.