Park Sielecki to jeden z wielu zachowanych w Sosnowcu parków zakładanych przy rezydencjach przemysłowców. Nie stanowił granicy między światem fabrykantów a robotników, był ogólnie dostępny. Jest zabytkowy, ponieważ średni wiek drzew wynosi około sto lat, a 12 drzew jest pomnikami przyrody, ale to nie te zabytki były powodem jego popularności. Otóż niedawno zadano sosnowiczanom pytanie: „Gdyby to od Was zależało, który budynek, miejsce, symbol związany z Sosnowcem – a zniszczony, wyburzony – mógł wrócić na mapę miasta, to byłby to....”. Dwa pierwsze miejsca zajęły obiekty powstałe w latach 60. XX wieku właśnie w tym parku: wybudowany na skarpie Czarnej Przemszy amfiteatr oraz Pomnik Czynu Rewolucyjnego. Zaprojektowali go wybitni krakowscy twórcy: Witold Cęckiewicz oraz Helena i Roman Husarscy, składał się z bryły o nieregularnych kształtach i strzelistego obelisku o wysokości 56 metrów, zbudowanego ze stalowych rur (ciekawych zgłębienia tematu odsyłamy na trasę poświęconą krakowskiej mozaice). Wrósł w krajobraz, przez ponad 20 lat był symbolem i wizytówką miasta. Pod pomnikiem gościło wielu zagranicznych przywódców, m.in. Fidel Castro podczas jednego z pochodów pierwszomajowych. Obiekt ten w pierwotnym założeniu miał upamiętniać powstańców śląskich, zaś dopiero potem sosnowieckich rewolucjonistów poległych w 1905 roku w walce z carską władzą i fabrykantami. Ówczesne władze odsłaniając go w 50. rocznicę rewolucji październikowej przesunęły granice rozumienia słowa „socjalizm”, więc pomnik, jako komunistyczny relikt, musiał (?) zniknąć. Na krańcu parku znajduje się najstarszy obiekt w mieście, którego początki tkwią jeszcze w średniowieczu – Zamek Sielecki. Dzisiejszy warowny kształt zawdzięcza rodzinie Renardów, dzięki którym powstał również park i do których należała wspomniana wcześniej kopalnia. Obecnie to prężnie działające Sosnowieckie Centrum Sztuki, organizujące rozmaite wystawy, warsztaty czy koncerty.