Muzeum Jana Kasprowicza na Harendzie

Okrążamy budynek siedziby Starostwa oraz teatru i kierując się w prawo, ulicą Zaułek Witkacego docieramy do ul. Szymony. Tu skręcamy w lewo i podążając w dół drogi, osiągamy ruchliwą ul. Nowotarską. Skręcamy w prawo, a następnie w lewo, w ul. Spyrkówka, która następnie przechodzi w ul. Bachledy, a ta w ul. Guty. Wkrótce przekraczamy mostek nad potokiem Zakopianka, znajdujący się po lewej stronie drogi i wchodzimy na teren Muzeum Jana Kasprowicza na Harendzie. Do obiektu można też dotrzeć od strony ul. Harenda.

Muzeum Jana Kasprowicza na Harendzie mieści się w domu zbudowanym w 1920 r. przez Jana Fudalę-Klusia. Niedługo potem właściciel sprzedał go angielskiej malarce Winfried Cooper, a ta z kolei w 1923 r. Janowi Kasprowiczowi. W tym samym roku poeta wprowadził się tutaj ze swoją trzecią żoną, Rosjanką Marią Bunin, a na sosrębie kazał wyrzeźbić datę 1923. Do śmierci Kasprowicza (1 sierpnia 1926 r.) dom na Harendzie pełnił funkcję zakopiańskiego salonu artystycznego, w którym bywali m.in. Leopold Staff, Kornel Makuszyński, Karol Szymanowski.

W 1950 r. Maria Kasprowiczowa założyła tutaj Muzeum literacko-biograficzne Jana Kasprowicza, udostępniając trzy pomieszczenia, które do dziś zachowały oryginalne wyposażenie. Wdowa po Kasprowiczu była również inicjatorką powołania w 1964 r. Stowarzyszenia Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza, które działa do dziś i opiekuje się harendziańskim muzeum. Obok domu znajduje się zaprojektowane przez Karola Stryjeńskiego granitowe mauzoleum w stylu art déco, do którego w 1933 r. przeniesiono z Pęksowego Brzyzku ciało poety. W bryle mauzoleum znajduje się również kaplica, w której pochowano Marię Kasprowiczową.