Spacer proponujemy rozpocząć od miejsca najmocniej związanego z Bujwidami, czyli od ich domu zakupionego z końcem 1904 roku, w którym oprócz mieszkań znajdowały się również zakłady wyrobu szczepionek i surowic, aż do 1951 roku, kiedy to odebrano rodzinie kamienicę. W roku 1964 w części jednego z mieszkań wnukowie Bujwidów powołali do życia muzeum biograficzne prezentujące przede wszystkim działalność naukową dziadka Odona. Jednak każdy, kto tu wejdzie, szybko zorientuje się, że bohaterów tutejszej opowieści jest więcej: Odo i Kazimiera, a po części także ich dzieci. Przez lata muzeum było zamknięte, a obecnie otwiera się jedynie okazjonalnie. Niedawno w przestrzeni klatki schodowej zawisła wystawa opowiadającą o dziejach kamienicy i o historii jej właścicieli, a w podwórzu wymalowano mural. Na elewacji domu natraficie też na pamiątkową tablicę poświęconą Bujwidom. Będąc już w podwórzu, koniecznie zwróćcie uwagę na dawne stajnie dla szczepiennych koni. Gdzieś tu pewnie mieściły się też klatki z królikami, świnkami morskimi i myszami potrzebnymi do przeprowadzania doświadczeń. W latach 1914‒1918 Odo Bujwid, główny lekarz Epidemicznego Laboratorium Twierdzy Kraków prowadził w oficynie szpital dla chorych legionistów, w którym pracowała cała jego rodzina. Od 1918 roku aż do swojej śmierci głównym kierownikiem zakładów była Kazimiera Bujwidowa, wycofując się wówczas całkiem z życia publicznego.