W skład założenia, które strzeże Grodziska i całej Doliny Prądnika, wchodzi kościół pw. Najświętszej Marii Panny o romańskiej sylwecie, renesansowym sklepieniu kolebkowym oraz barokowym wyposażeniu, z trzema ołtarzami i wnętrzem poszerzonym przez zastosowanie sztucznej perspektywy (obecnie w renowacji), otoczony solidnym murem z cegieł i wapienia. W murze znajdują się cztery bramy (jedna główna) oraz pięć rzeźb przedstawiających polskich władców. Za kościołem, bliżej skarpy, znajdują się trzy kaplice przypominające jaskinie, zaś kręte schodki zwane różańcowymi sprowadzają do pustelni bł. Salomei. Zbudowany w XIII wieku budyneczek, odrestaurowany w wieku XVII, składa się z trzech pomieszczeń. W latach 1260-1268 (do śmierci w opinii świętości) przebywała w nim klaryska Salomea, siostra księcia Bolesława Wstydliwego, fundatora warowni i klasztoru, które stały w Grodzisku przez kilka stuleci, po czym popadły w ruinę i to na ich miejscu stanął obecny zespół. Pustelnia jest jedynym reliktem starego założenia. Najbardziej tajemniczym obiektem jest jednak posąg słonia ze strzelistym obeliskiem na grzebiecie, postawiony między kaplicami a kościołem w roku 1687 na pamiątkę zwycięskiej bitwy Jana III Sobieskiego pod Wiedniem. Posąg wykonano z jednego bloku kamienia. Na boku słonia widnieje łaciński napis „Onus meum leve” („Ciężar mój [jest] lekki” ).