Każdy by z Was pragnął Wincentym Witosem pobyć choć przez tydzień, przez miesiąc choć pobyć, nie bójmy się słów, zbudować sobie rząd jeden, drugi, ho, ho, o trzecim nie wspominając. W przysiółku Dwudniaki, na obrzeżach wsi Wierzchosławice, w krytym strzechą domu w 1874 roku urodził się Wincenty Witos – charyzmatyczny przywódca ruchu ludowego i trzykrotny premier II RP. Powszechnie wiadomo, że warunki życia na galicyjskiej wsi nie należały do najłatwiejszych. Rodzina Witosa była jedną z najuboższych, posiadała zaledwie dwa morgi lichego gruntu położonego pod lasem i część domu składającego się ze stajenki przerobionej na mieszkanie i małej sieni, w której mieściła się jedyna ich krowa (cyt. za: W. Witos, Moje wspomnienia, Warszawa 1981). Dziś jego rodzinna chałupa, będąca pod opieką Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Wincentego Witosa, przypomina o trudnym losie galicyjskich chłopów i biedzie, z której wyszedł jeden z czołowych polityków XX-lecia międzywojennego. Nim jednak pojawił się na politycznych salonach, ożenił się, a niecały kilometr dalej wybudował własne gospodarstwo. Jako działacz zaczął też organizować życie społeczno-polityczne w swoim regionie.