Wstęp
Dłubnia
Dłubnia to urokliwa, około 50-kilometrowa rzeka, będąca lewym dopływem Wisły. Uchodzi do niej w pobliżu miejsca, w którym się znajdujemy. Choć usunięto większość zarośli rosnących wzdłuż jej brzegów, wciąż możemy zaobserwować gatunki związane z takimi siedliskami. Najciekawszym przykładem jest chyba zimorodek. Ten niezwykle kolorowy, mieniący się turkusami i pomarańczami ptaszek jest zaskakująco trudny do wypatrzenia, kiedy przesiaduje na wystającej nad wodę gałęzi, czatując na małe ryby i owady. Łatwiej go zauważyć, kiedy przelatuje wzdłuż rzeki, tuż nad wodą, mknąc jak kolorowa strzała i wydając ostry, przenikliwy dźwięk. Innym tutejszym gatunkiem o charakterystycznym, przypominającym nieco szyderczy śmiech głosie jest dzięcioł zielony. To duży ptak, wielkości mniej więcej gołębia, o przeważająco zielonym ‒ jak wskazuje jego nazwa ‒ upierzeniu i rzucającej się w oczy czerwonej czapeczce. Ci, którzy myślą, że wszystkie dzięcioły poszukują owadów pod korą pni drzew, mogą się zdziwić, obserwując dzięcioła zielonego. Ponieważ jego głównym pokarmem są mrówki, żeruje najczęściej na ziemi, plądrując mrowiska.
Na Dłubni możemy również spotkać jednego z najbardziej rozpowszechnionych gatunków ptaków, protoplastę kaczki domowej: krzyżówkę. Jak ma to miejsce w przypadku wielu gatunków ptaków, samce i samice znacznie różnią się między sobą, zwłaszcza w okresie godowym. Nie skupiajmy się tu jednak wyłącznie na samej rzece. Warto podnieść głowę, poobserwować niebo i poszukać wzrokiem krążących nad polami ptaków szponiastych ‒ to wypatrujące zdobyczy myszołowy.
Trasa: ul. Powiatowa ‒ ul. Podbagnie ‒ ul. Zakarnie ‒ przecinamy ul. Longinusa Podbipięty ‒ ścieżką docieramy na brzeg Wisły