Skoro na spacerze podążamy za śladem wody w Krakowie, nie możemy pominąć łazienek miejskich. Niegdyś znajdowały się w budynku przy zbiegu ulic Dunajewskiego i Garbarskiej, obecnie usytuowano w nim Instytut Pamięci Narodowej. Nieopodal w XIV wieku powstał rurmus – urządzenie napędzane kołem wodnym, czerpiące wodę do systemu rur i beczek na terenie miasta. Jednocześnie został uznany za pierwszy wodociąg w Polsce. Systemem tym opiekował się rurmistrz, który zajmował się ochroną wody i konserwacją urządzeń wodociągowych, dbał o czystość skrzyni wodnych. Raz w roku, jesienią zamykano wodociągi i dokonywano zrażenia – czyszczenia koryta dopływającego do rurmusa. Do realizacji tego procesu zamykano Młynówkę, wybierano muł z koryta i kasztowano, czyli umacniano brzegi. Zabiegi te przeprowadzała czeladź rurmistrzowska. W XV wieku i wcześniej zdawano sobie sprawę z tego, jak ważne jest utrzymywanie wody miejskiej w czystości oraz jakie konsekwencje przyniesie spożywanie brudnej wody. Mieszkańcy drastycznie się przekonali o skutkach picia brudnej wody w XIX wieku podczas licznych epidemii, m.in.f cholery. W późniejszych okresach zaczęto wdrażać więcej działań mających na celu ochronę wód miejskich.