Wstęp
Barokowa perła Prądnika
Najpiękniejszą ozdobą Prądnika Czerwonego jest niewątpliwie kaplica pw. św. św. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty związana z istnieniem folwarku dominikańskiego. Pierwsza kaplica w tym miejscu pojawiła się na przełomie XVI i XVII wieku i nosiła wezwanie św. Antoniego Eremity. Jej pozostałością jest sklepiona krypta zamieniona później na piwnicę jednego z budynków. Obecna budowla pw. świętych Janów powstała w 1642 roku. Była kaplicą o charakterze prywatno-klasztornym i dopiero w latach 50. XX wieku, po upaństwowieniu majątku klasztornego dominikanów, przeszła w użytkowanie parafii pw. Pana Jezusa Dobrego Pasterza, zlokalizowanej przy alei 29 listopada.
W latach 80. XX wieku na terenie dawnego majątku dominikańskiego przy ulicy Dobrego Pasterza zawiązała się odrębna parafia, a w 1989 roku w pobliżu kaplicy wzniesiono kościół parafialny. Zawiłość losów kaplicy nie wpłynęła na szczęście na stan jej zachowania. Zbudowana na planie kwadratu, nakryta kopułą, przechowała malowidła ukazujące sceny z życia św. Jana Chrzciciela i skromne wyposażenie. Podczas konserwacji kilka lat temu odkryto także zacheuszki – ślady konsekracji kaplicy. Prądnicka kaplica to bez wątpienia najcenniejszy zabytek dzielnicy. Niestety można do niej zajrzeć tylko podczas okazjonalnie odprawianych nabożeństw.
Na uwagę zasługuje również jej najbliższe otoczenie – fragmenty muru, który okalał kiedyś folwark dominikanów, pozostałości zabudowań i ogrodu. W sąsiedztwie parafii od ponad trzydziestu lat funkcjonują szkółka ogrodnicza i stadnina koni Polsad, która częściowo zajmuje dawne budynki folwarczne. Warto przespacerować się wzdłuż potoku zwanego Sudołem Dominikańskim przez park rzeczny, który w przyszłości ma zostać połączony z nowopowstałym parkiem Reduta, zlokalizowanym na obrzeżach dzielnicy.