Autor: Barbara Sanocka, Licencja: CC BY-SA
Do zespołu dworsko-parkowego w Tomaszowicach wiedzie szeroka brama ocieniona drzewami, a tuż za nią rozpościera się kolisty gazon. Na wysokiej podmurówce stoi parterowy dwór z czterokolumnowym portykiem wgłębnym, nakryty wysokim, czterospadowym dachem z lukarnami.
Od strony parku oś dworu zaakcentowana jest wysuniętym ryzalitem. Z zewnątrz ściany zdobią pionowe pasy boniowania oraz dekoracyjne obramienia okien. Kontrast jasnych ścian budynku, czerwieni dachówki oraz otaczającej zieleni stanowił charakterystyczne dla dawnych dworów polskich zestawienie kolorystyczne.
Wieś Tomaszowice, położona na północny zachód od Krakowa, niedaleko trasy prowadzącej do Olkusza, wspominana była już w średniowiecznych dokumentach. W 1581 r. należała do Krzysztofa Gosławskiego, a w XVIII w. do Dębińskich. W 1830 r. właścicielem dóbr został Roman Konopka i z nim należy zapewne wiązać budowę istniejącego dziś dworu.
Po II wojnie światowej dwór i majątek zostały znacjonalizowane, a w efekcie zdewastowane. Na początku lat 90. XX w. spadkobiercy ostatnich właścicieli odzyskali, a następnie sprzedali dobra dworskie.
Nowy właściciel, Ziyad Raoof, odrestaurował dwór, uporządkował park, a przede wszystkim znalazł sposób na wykorzystanie zaplecza gospodarczego. W części wschodniej dworsko-parkowego założenia znajdują się budynki, w których właściciele umieścili zorganizowane przez siebie Krakowskie Centrum Konferencyjne. Pomieszczenia mające niegdyś gospodarcze przeznaczenie przebudowano i zaadaptowano do nowych potrzeb. W znajdującym się najbliżej dworu, wzniesionym z kamienia i drewna, piętrowym spichlerzu, ulokowano restaurację; za nim mieści się kompleks hotelowy, a po drugiej stronie parku widoczny jest budynek oranżerii.
Więcej: http://dnidziedzictwa.pl/zespol-dworski-w-tomaszowicach.
Fot. M. Klag, CC BY SA 3.0.